Ille quoque … virago virum – liczący dwanaście wierszy przykład odnoszący się do Heraklesa. Bohater uprowadziwszy woły Geriona postawił w Cieśninie Gibraltarskiej tzw. Słupy Heraklesa (Skała Gibraltarska i Ceuta), oznaczające kres znanego świata (fixit in orbe columnas); dzięki podstępowi tytana Atlasa wziął na swe barki nieboskłon (coelumque amoto solus Atlante tulit); zabił hydrę lernejską (mactata Hydra), lwa nemejskiego (Nemeaeo leone), ptaki stymfalijskie (volucrum monstris) i dzika erymantejskiego (Arcadiaque sue). Mylące jest natomiast odniesienie do Iole, córki króla Ojchalii Eurytosa (praebuit Eurytidi se non invitus amandum). Herakles po wykonaniu wszystkich prac wygrał zawody łucznicze, których stawką była ręka Iole – Eurytos odmówił jednak oddania mu córki za żonę. Wkrótce potem bohater zabił syna Eurytosa, Ifitosa – za karę został sprzedany w niewolę i przez kilka lat pozostawał w służbie królowej Lidii Omfale, która stroiła się w jego lwią skórę, podczas gdy on sam oddawał się kobiecym zajęciom. Na motywie niewoli Heraklesa u Omfale osnuty jest Owidiuszowy list Dejaniry do Heraklesa w Heroidach (Ov. Ep. IX 54 i n.). [GF]
Przypis: 12
Ille quoque … virago virum – liczący dwanaście wierszy przykład odnoszący się do Heraklesa. Bohater uprowadziwszy woły Geriona postawił w Cieśninie Gibraltarskiej tzw. Słupy Heraklesa (Skała Gibraltarska i Ceuta), oznaczające kres znanego świata (fixit in orbe columnas); dzięki podstępowi tytana Atlasa wziął na swe barki nieboskłon (coelumque amoto solus Atlante tulit); zabił hydrę lernejską (mactata Hydra), lwa nemejskiego (Nemeaeo leone), ptaki stymfalijskie (volucrum monstris) i dzika erymantejskiego (Arcadiaque sue). Mylące jest natomiast odniesienie do Iole, córki króla Ojchalii Eurytosa (praebuit Eurytidi se non invitus amandum). Herakles po wykonaniu wszystkich prac wygrał zawody łucznicze, których stawką była ręka Iole – Eurytos odmówił jednak oddania mu córki za żonę. Wkrótce potem bohater zabił syna Eurytosa, Ifitosa – za karę został sprzedany w niewolę i przez kilka lat pozostawał w służbie królowej Lidii Omfale, która stroiła się w jego lwią skórę, podczas gdy on sam oddawał się kobiecym zajęciom. Na motywie niewoli Heraklesa u Omfale osnuty jest Owidiuszowy list Dejaniry do Heraklesa w Heroidach (Ov. Ep. IX 54 i n.). [GF]