Elegia, będąca twórczym opracowaniem motywów m.in. Tibullusowej elegii I 1 („Divitias alius fulvo sibi congerat auro”), adresowana jest do biskupa płockiego (od 1567 r.) a później krakowskiego (od 1577 r.) Piotra Myszkowskiego (1505–1591), jednego z najbliższych przyjaciół poety. W czasie, gdy powstała pierwsza wersja tej elegii (I 8 w Sylwie Osmólskiego, napisana być może w r. 1557 lub 1559), Myszkowski był albo jeszcze sekretarzem królewskim, albo też mianowanym już podkanclerzym koronnym (od r. 1559). Myszkowskiemu poświęcił Kochanowski również foric. 82 i El. III 10, ponadto zadedykował mu całość Foricoeniów oraz Psałterz Dawidów. [BA & GF]
Przypis: 1
Elegia, będąca twórczym opracowaniem motywów m.in. Tibullusowej elegii I 1 („Divitias alius fulvo sibi congerat auro”), adresowana jest do biskupa płockiego (od 1567 r.) a później krakowskiego (od 1577 r.) Piotra Myszkowskiego (1505–1591), jednego z najbliższych przyjaciół poety. W czasie, gdy powstała pierwsza wersja tej elegii (I 8 w Sylwie Osmólskiego, napisana być może w r. 1557 lub 1559), Myszkowski był albo jeszcze sekretarzem królewskim, albo też mianowanym już podkanclerzym koronnym (od r. 1559). Myszkowskiemu poświęcił Kochanowski również foric. 82 i El. III 10, ponadto zadedykował mu całość Foricoeniów oraz Psałterz Dawidów. [BA & GF]