Danaen – aluzja do córki króla Argos Akrizjosa, Danae, matki Perseusza którego spłodziła z Dzeusem. Bóg zakradł się do niej, uwięzionej przez ojca, któremu wyrocznia przepowiadziała, że zabije go jego własny wnuk, pod postacią złotego deszczu. Por. Ov. Am. III 8, 29–32: „Iuppiter, admonitus nihil esse potentius auro,/ corruptae pretium virginis ipse fuit./ Dum merces aberat, durus pater, ipsa severa,/ aerati postes, ferrea turris erat”. [GF]
Przypis: 2
Danaen – aluzja do córki króla Argos Akrizjosa, Danae, matki Perseusza którego spłodziła z Dzeusem. Bóg zakradł się do niej, uwięzionej przez ojca, któremu wyrocznia przepowiadziała, że zabije go jego własny wnuk, pod postacią złotego deszczu. Por. Ov. Am. III 8, 29–32: „Iuppiter, admonitus nihil esse potentius auro,/ corruptae pretium virginis ipse fuit./ Dum merces aberat, durus pater, ipsa severa,/ aerati postes, ferrea turris erat”. [GF]