Bohaterowie doryccy, Polluks wraz z bratem Kastorem, po śmierci przeniesieni zostali przez ojca, Zeusa, na nieboskłon – stanowiąc odtąd gwiazdozbiór Bliźniąt; Liber (starorzymskie bóstwo utożsamiane z Bakchusem/Dionizosem) – Dionizos wstąpił do nieba po uprzednim zejściu do Hadesu, by prosić o przywrócenie życia dla swej matki, Semele (tu również aluzja do jego zwycięskiej wyprawy wojennej do Indii); Alcides – Herakles (syn Alkjosa) – gdy płonął na stosie pogrzebowym, został przez Zeusa heroizowany i wzięty pomiędzy niebian. Taki sam zestaw bohaterów, którzy osiągnęli niebo podaje Hor. Carm.IV 8, 24–28: „Sic Iouis interest/ optatis epulis impiger Hercules,/clarum Tyndaridae sidus ab infimis/ quassas eripiunt aequoribus rates,/ ornatus uiridi tempora pampino/ Liber uota bonos ducit ad exitus” odobnie w Carm. III 3, 9–13nn: „Hac arte Pollux et uagus Hercules/ ensius arces attigit igneas,/ quos inter Augustus recumbens/ purpureo bibet ore nectar/ hac te merentem, Bacche pater...” Kochanowski nawiązuje tu do toposu katasterismós – wzięcia do gwiazd bohatera po jego śmierci. [GU]
Przypis: 25
Bohaterowie doryccy, Polluks wraz z bratem Kastorem, po śmierci przeniesieni zostali przez ojca, Zeusa, na nieboskłon – stanowiąc odtąd gwiazdozbiór Bliźniąt; Liber (starorzymskie bóstwo utożsamiane z Bakchusem/Dionizosem) – Dionizos wstąpił do nieba po uprzednim zejściu do Hadesu, by prosić o przywrócenie życia dla swej matki, Semele (tu również aluzja do jego zwycięskiej wyprawy wojennej do Indii); Alcides – Herakles (syn Alkjosa) – gdy płonął na stosie pogrzebowym, został przez Zeusa heroizowany i wzięty pomiędzy niebian. Taki sam zestaw bohaterów, którzy osiągnęli niebo podaje Hor. Carm. IV 8, 24–28: „Sic Iouis interest/ optatis epulis impiger Hercules,/clarum Tyndaridae sidus ab infimis/ quassas eripiunt aequoribus rates,/ ornatus uiridi tempora pampino/ Liber uota bonos ducit ad exitus” odobnie w Carm. III 3, 9–13nn: „Hac arte Pollux et uagus Hercules/ ensius arces attigit igneas,/ quos inter Augustus recumbens/ purpureo bibet ore nectar/ hac te merentem, Bacche pater...” Kochanowski nawiązuje tu do toposu katasterismós – wzięcia do gwiazd bohatera po jego śmierci. [GU]