Przypis: 2


Paradoks myśliwego ułowionego we własne sidła znajdujemy u Owidiusza, Rem.Am. 501-502: Deceptum risi, qui se simulare tamare, / in laqueos auceps decideratque suos.

W ustępie z Ars amatoria:

 Scit bene venator, cervis ubi retia tendat,

     Scit bene, qua frendens valle moretur aper;

Aucupibus noti frutices; qui sustinet hamos,

     Novit quae multo pisce natentur aquae:

Tu quoque, materiam longo qui quaeris amori,

     Ante frequens quo sit disce puella loco. (I 45-50)

metaforyka łowów i polowania  ma kapitalne znaczenie dla uzasadnienia zamysłu dzieła, jakim jest Sztuka kochania. Kochanek musi posiąść umiejętności myśliwego i rybaka, którzy wiedzą dokładnie, gdzie polować oraz łowić. Owidiusz, na tym samym poziomie stawiając miłość i inne „techniki”, uzasadnia jej dydaktyczne potraktowanie w Ars amatoria. (Pianezzola, Commento al I libro di Ovidio, Ars Amatoria, Milano 2007, s. 193).


Zamknij okno