De electione, coronatione et fuga Galli jest satyrą Kochanowskiego wymierzoną w Henryka Walezego po jego haniebnej ucieczce z Polski, a skomponowaną najpewniej końcem 1574 r. Utwór nie był drukowany za życia poety; wydobyto go z odpisu dopiero w XIX wieku (ostatnie wydanie wg G. E. Saengera, Dwie pietierburgskija rukopisy łatinskich stichotworienij Jana Kochanowskiego, „Zapiski Impieratorskoj Akadiemii Nauk”, Seria VIII, t. 7, z. 1, Petersburg 1905, s. 6–8). Całość utrzymana jest w tonie bajki politycznej (inaczej niż w Gallo crocitanti będącym inwektywą zbliżoną do paszkwilu), opowiadającej o kogucie (gra wieloznacznością słowa gallus ‘kogut’, ‘Francuz’, ‘rzezaniec-kapłon’) obranym królem Sarmatów, który potrafił zaoferować swoim poddanym jedynie żałosne pianie; kiedy został wyśmiany, postanowił salwować się ucieczką. Wiadomo, iż jednym z pierwszych czytelników tego wiersza był Mikołaj Firlej, któremu Kochanowski tekst przesłał osobiście. [AG]
Przypis: 1
De electione, coronatione et fuga Galli jest satyrą Kochanowskiego wymierzoną w Henryka Walezego po jego haniebnej ucieczce z Polski, a skomponowaną najpewniej końcem 1574 r. Utwór nie był drukowany za życia poety; wydobyto go z odpisu dopiero w XIX wieku (ostatnie wydanie wg G. E. Saengera, Dwie pietierburgskija rukopisy łatinskich stichotworienij Jana Kochanowskiego, „Zapiski Impieratorskoj Akadiemii Nauk”, Seria VIII, t. 7, z. 1, Petersburg 1905, s. 6–8). Całość utrzymana jest w tonie bajki politycznej (inaczej niż w Gallo crocitanti będącym inwektywą zbliżoną do paszkwilu), opowiadającej o kogucie (gra wieloznacznością słowa gallus ‘kogut’, ‘Francuz’, ‘rzezaniec-kapłon’) obranym królem Sarmatów, który potrafił zaoferować swoim poddanym jedynie żałosne pianie; kiedy został wyśmiany, postanowił salwować się ucieczką. Wiadomo, iż jednym z pierwszych czytelników tego wiersza był Mikołaj Firlej, któremu Kochanowski tekst przesłał osobiście. [AG]