mea rara fides – por. zwrot przysłowiowy: „Vulgare amici nomen, sed rara est fides”. [GU] Pełna goryczy apostrofa do wiarołomnej kochanki wywodzi się z Katullusa i Propercjusza (por. Cat 87, 3–4: „nulla fides ullo fuit umquam foedere tanta,/ quanta in amore tuo ex parte reperta mea est” i Prop. II 8, 11–12: „munera quanta dedi vel qualia carmina feci!/ illa tamen numquam ferrea dixit 'Amo.'”), nie brak też licznych paralel nowołacińskich (np. Giovanni Pontano, Amores I 3, 67). [GF].
Przypis: 11
mea rara fides – por. zwrot przysłowiowy: „Vulgare amici nomen, sed rara est fides”. [GU] Pełna goryczy apostrofa do wiarołomnej kochanki wywodzi się z Katullusa i Propercjusza (por. Cat 87, 3–4: „nulla fides ullo fuit umquam foedere tanta,/ quanta in amore tuo ex parte reperta mea est” i Prop. II 8, 11–12: „munera quanta dedi vel qualia carmina feci!/ illa tamen numquam ferrea dixit 'Amo.'”), nie brak też licznych paralel nowołacińskich (np. Giovanni Pontano, Amores I 3, 67). [GF].