Pasiphile – z gr. pasi – „wszystkim” i filè – „przyjazna, miła”, „przez wszystkich kochana”. Jako imię mówiące pojawia się we fragmencie przypisywanym Archilochowi, a przytoczonym przez Athenajosa (II w.ne) w ks. XIII O kobietach (fragment o sławnych kurtyzanach) z popularnej w XVI w. Uczty mędrców (Deipnosophistae, 1. ed. Wenecja 1514, przekład łac. N. Contiego, Paryż, Wenecja 1556): „Jak drzewo figowe pośród skał, które karmi wiele wron, Pasiphila o łatwym obejściu wita obcych” (ilustracja opowieści o przyjaźni, wynikłej z docenienia bezinteresowności rywalki, kurtyzan Plangon [Pasiphile] i Bacchis, bez zazdrości dzielącej miłość kochającego je młodzieńca). Imię to pojawia się również w poezji humanistycznej – zob. L. Ariosto, De vita quieta ad Philiroen. Choć elegie z ks. III zdają się nawiązywać do stworzonego przez G. Pontana typu de amore coniugali, w tekście nie mażadnych podstaw, by Pasiphile utożsamiać z żoną poety, Dorotą Podlodowską, jak utrzymywano w dawniejszych studiach. [GU]
Przypis: 13
Pasiphile – z gr. pasi – „wszystkim” i filè – „przyjazna, miła”, „przez wszystkich kochana”. Jako imię mówiące pojawia się we fragmencie przypisywanym Archilochowi, a przytoczonym przez Athenajosa (II w.ne) w ks. XIII O kobietach (fragment o sławnych kurtyzanach) z popularnej w XVI w. Uczty mędrców (Deipnosophistae, 1. ed. Wenecja 1514, przekład łac. N. Contiego, Paryż, Wenecja 1556): „Jak drzewo figowe pośród skał, które karmi wiele wron, Pasiphila o łatwym obejściu wita obcych” (ilustracja opowieści o przyjaźni, wynikłej z docenienia bezinteresowności rywalki, kurtyzan Plangon [Pasiphile] i Bacchis, bez zazdrości dzielącej miłość kochającego je młodzieńca). Imię to pojawia się również w poezji humanistycznej – zob. L. Ariosto, De vita quieta ad Philiroen. Choć elegie z ks. III zdają się nawiązywać do stworzonego przez G. Pontana typu de amore coniugali, w tekście nie ma żadnych podstaw, by Pasiphile utożsamiać z żoną poety, Dorotą Podlodowską, jak utrzymywano w dawniejszych studiach. [GU]