barbatum… magistrum – przypuszcza się, że Kochanowski czyni tu ciepło-ironiczną aluzję do któregoś ze swych padewskich mistrzów – być może Bernardino Tomitano, znawcy retoryki i profesora logiki (wg H. Barycza) lub profesora retoryki Francesco Robortello (jak twierdzi B. Biliński). Dodać jednak wypada, że termin „magister barbatus” (brodaty mistrz) funkcjonował, w znaczeniu ironicznym, już w rzymskiej satyrze, u Persjusza (Pers. IV 1, 2: „barbatum haec crede magistrum/ dicere”) czy Juwenalisa (Sat. XIV, 12: „barbatos licet admoveas mille inde magistros”). Por też El. I 3, 16. [GF]
Przypis: 1
barbatum… magistrum – przypuszcza się, że Kochanowski czyni tu ciepło-ironiczną aluzję do któregoś ze swych padewskich mistrzów – być może Bernardino Tomitano, znawcy retoryki i profesora logiki (wg H. Barycza) lub profesora retoryki Francesco Robortello (jak twierdzi B. Biliński). Dodać jednak wypada, że termin „magister barbatus” (brodaty mistrz) funkcjonował, w znaczeniu ironicznym, już w rzymskiej satyrze, u Persjusza (Pers. IV 1, 2: „barbatum haec crede magistrum/ dicere”) czy Juwenalisa (Sat. XIV, 12: „barbatos licet admoveas mille inde magistros”). Por też El. I 3, 16. [GF]