Wzorowane na Mart. I 27 (A. Szastyńska-Siemion, Foricoenia Kochanowskiego oraz ich antyczne wzory, w: Łacińska poezja w dawnej Polsce, red. T. Michałowska, Warszawa 1995, s. 72–73). Marcjalis nawiązujetu doCatul. 13. W porównaniu do Marcjalisa, Kochanowski przerysowuje sytuację, używając syntagmy o wysokim rejestrze stylistycznym, aby opisać banalne fakty. Np. przymiotnik oblitus stosuje się przede wszystkim w związku z pojęciem ojczyzny: Lukan IV 211-215: addidit ira ferox moturas proelia voces:/"immemor o patriae, signorum oblite tuorum,/ non potes hoc causae, miles, praestare senatus/ assertor victo redeas ut Caesare?[...]"; Owidiusz, Fast.II 835-836: Ecce super corpus, communa damna gementes, / Oblitide corisvirque paterque iacent; też Hor.Sat. I 10, 27-30: Scilicet oblitos patrisque Latini, / cum Pedius causas exsudet Poplicola atque / Corvinus, patriis inter miscerepetita / verba forismalis, Canusini more bilinguis. [FC]
Pokrewieństwo z tekstem Kochanowskiego wykazuje epigramat Piotra Rojzjusza (Pedro Ruiz de Moros, 1503-1571), In Fabium
Przypis: 1
Wzorowane na Mart. I 27 (A. Szastyńska-Siemion, Foricoenia Kochanowskiego oraz ich antyczne wzory, w: Łacińska poezja w dawnej Polsce, red. T. Michałowska, Warszawa 1995, s. 72–73). Marcjalis nawiązujetu doCatul. 13. W porównaniu do Marcjalisa, Kochanowski przerysowuje sytuację, używając syntagmy o wysokim rejestrze stylistycznym, aby opisać banalne fakty. Np. przymiotnik oblitus stosuje się przede wszystkim w związku z pojęciem ojczyzny: Lukan IV 211-215: addidit ira ferox moturas proelia voces:/"immemor o patriae, signorum oblite tuorum,/ non potes hoc causae, miles, praestare senatus/ assertor victo redeas ut Caesare?[...]"; Owidiusz, Fast.II 835-836: Ecce super corpus, communa damna gementes, / Oblitide corisvirque paterque iacent; też Hor.Sat. I 10, 27-30: Scilicet oblitos patrisque Latini, / cum Pedius causas exsudet Poplicola atque / Corvinus, patriis inter miscerepetita / verba forismalis, Canusini more bilinguis. [FC]
Pokrewieństwo z tekstem Kochanowskiego wykazuje epigramat Piotra Rojzjusza (Pedro Ruiz de Moros, 1503-1571), In Fabium
Ad cenam modo me, Fabi, rogasti,
Iucundum veterem tuum sodalem.
Exspecto sed ego tuas ut escas,
Dum dormito meridiationem,
Securus gelidae meae culinae,
Cum fumare tuam puto culinam:
Hic visum mihi somnium negavit
Ullam te penitus parare cenam.
Paucis – quid facerem? – pacem repressi,
Nobis ne esuries neget quietem,
Et mensa cubitum brevi levatum
Pergo, ne remorans tuum salinum.
Factum quid velit hoc meum, requiris?
Ipsis, quam tibi, quippe vaniori,
Credendum mage somniis putavi.
[FC]