Epigram poświęcony Andrzejowi Patrycemu Nideckiemu (1522–1587), filologowi i wydawcy, długoletniemu przyjacielowi poety. Wiersz, wzorowany na Katullusie, stanowi rodzaj apopemptikonu, w którym poeta wyraża żal za nieobecnym przyjacielem. Wiersz powstał prawdopodobnie w czasie wyjazdu Nideckiego z Padwy do Polski (1556–1557). Retorycznie cały epigram opiera się na zabiegu ekspolicji, obrazującej w dziesięciu wersach tę samą treść, tyle że w różnych aspektach.[AG]
Przypis: 1
Epigram poświęcony Andrzejowi Patrycemu Nideckiemu (1522–1587), filologowi i wydawcy, długoletniemu przyjacielowi poety. Wiersz, wzorowany na Katullusie, stanowi rodzaj apopemptikonu, w którym poeta wyraża żal za nieobecnym przyjacielem. Wiersz powstał prawdopodobnie w czasie wyjazdu Nideckiego z Padwy do Polski (1556–1557). Retorycznie cały epigram opiera się na zabiegu ekspolicji, obrazującej w dziesięciu wersach tę samą treść, tyle że w różnych aspektach. [AG]