Strophe I

 

Si tibi, o praeses duelli

Mars, tua est cordi Dione,

si fatigatus iaculan-

do equitandoque haud soles

            Aoniamve lyram, floresve odoros,

aut platani veteris contemnere umbram;

annue, ut Samoscius tu-

us quoque post diuturna solo in

hostico tractata bella,

            post tot exhaustos labores

 

Antistrophe I

 

            hunc diem festumque laetumque

exigat. belli Tyrannum

cepit infausti saties,

neque cristas iam erigit.

            moestitia tacitus, curaque inani

            cor edit ipse suum: non iam minax, non

asper, aut tuens acerbum:

quo domitando opera egregia

extitit tua, o Samosci,

            per triennalis procellas

Epodos I

 

            belli variamque hyemem.

vel nunc itaque

sollicitudineque omni et

omnibus curis tuum

            exolve pectus candidum,

            ut plenius uberiusque

coelitum acceptare possis

munera indulgentium.

en virgo, Bathorrhiadum

            stirpe nobili sata,

            cui patruus rex, Daciae princeps pater,

 

Strophe II

 

gaudio expletura dulci

cor tuum advenit, tuosque

recreat praesens oculos,

            venienti Phosphoro

par, ubi clara dies signum sui adven-

tus medio exeruit coelo videndum.

Ter beatum te, Samosci,

quem superi cumulare novis

            gaudiis semper suerunt:

tu magistratus supremos

 

Antistrophe II

 

paceque et gestas duello,

tu potentis dextra regis,

hostium eius pernicies

            et alumnus gratiae.

invidet haec aliquis, verum labores

excubiaeque tuae non invidentur.

at tu iter coeptosque cursus

indomito urge animo, neque de-

            terreare, quo laboranti

utilem minus, Samosci,

 

Epodos II

 

praestes operam patriae:

seu consilio,

sive iuvarier armis

            machinas contra hostium

artesque et assultus velit.

maioraque pluraque virtus

et meretur et volenti

numine exspectat tua.

            sed nos quoque, Musa, viam

ingredi nostram decet

et nuptiali non abhorrens a lyra

 

Strophe III

 

daedalum cultis Samoscii

auribus sonare carmen.

            cerno ne? an fallunt oculi?

equidem fallunt nihil.

aureus exoritur vesper: viris lux

prospera, sed teneris tristis puellis.

quid, virago, expalluisti?

            nil ab amante viro metui

hosticum par est: tibi ille

non diem, non annum in unum,

 

Antistrophe III

 

omne sed durans in aevum

est datus fatis amicus.

            patriae desiderium

animo vir deteret

comis amansque tui: dulces parentum

nati in amore locum iam iam occupabunt.

quos tu, uti fecunda vitis

            agricolae studiosi opera

ad virentem consita ulmum,

proferes solatio patri

 

Epodos III

 

ac praesidio patriae.

haec iam tibi ego,

            nupta nova, ominor, utcumque

audiens non audias.

hoc vir quoque exoptat tuus,

optare te idem quoque par est.

plurium plus vota possunt

            et magis divos movent.

feliciter exigite,

coniuges, aevum, boni, et

deos faventes semper experimini.