FORICENIA,

CZYLI KSIĄŻECZKA EPIGRAMATÓW

 

1. Do Piotra Myszkowskiego

 

Ty, co zabraniasz wieczerzać w domu Muzom, a nawet

samemu poecie, o! nigdy nie dość wychwalany Myszkowski1,

przyjmij moje foricenia2, zadłużone u twego stołu7,

zaczerpnięte nie z aganippejskiej6 krynicy3, lecz z dzbana:

bo mi je, gdy fiołki wszędzie, gdy pienią się czasze,

rogaty bożek4 szepce w sekrecie do ucha.

Na ich lekturę nie przeznaczaj jednak pracowitych godzin:

pijane pisma chcą, by je czytać przy winie!5

 

przeł. Grzegorz Franczak