15. Na Bakchusa1

 

Wesoło pijmy wino

i śpiewajmy Bakchusa,

Bakchusa, ojca tańców

i wielbiciela śpiewu,

Bakchusa – druha Amora,

drogiego sercu Cytery,

któremu zawdzięczamy żarty

i dowcipy, i upojenie,

dzięki któremu wszelkie przykrości

usypiają, i gorzka troska.

Niech tylko czeladź poda

dobrze przyprawione puchary2,

a zaraz ucieka smutek

ze swymi niepowstrzymanymi burzami!

Więc pokrzepiajmy się winem

i nie dbajmy o troski,

bo jaka, pytam, jest korzyść

z cierpienia i łez?

Komu dane przewidzieć przyszłość?

Nasze życie to niepewność!

Gdy się napiję, chcę przewodzić

korowodom, chcę się skropić

obficie wonnościami

i tańczyć z wesołymi dziewczętami!

Jak dla mnie, jeśli kto chce,

może być wiecznie smutny: my zaś

wesoło pijmy wino

i śpiewajmy Bakchusa!

 

tłum. Grzegorz Franczak