68. Do Buchanana1

 

Uwolniłeś, Buchananie, od troski i mozolnego trudu

tych wszystkich, co ubiegają się o miano wieszcza,

by nie próbowali nadaremno pieśni jerozolimskiego2 króla3

przystosowywać do śpiewnych strun łacińskiej liry4.

Bo wszystkich, którzy kiedykolwiek oddali się tej pracy,

tak dalece, Buchananie, wyprzedziłeś,

że – zda się – nawet przyszłe wieki

nie wyrwą ci z rąk palmy pierwszeństwa.

 

tłum. Grzegorz Franczak