44. Do Mikołaja Radziwiłła1

 

Pszczoły uciekając długim rojem ze znanych sobie uli

u twego domu rozbiły swój obóz woskowy,

i cieszą się, że mają ciebie, Radziwille, za świadka swego trudu,

gdy w wydrążone plastry składają miód.

Nie bez racji wierzy się, że mają one wrodzony rozum:

wszak widzą, gdzie należy oddać cześć cnocie i zasługom.

 

tłum. Grzegorz Franczak