110. Na Laertesa1

 

Czas zwycięża kamienie, żelaza też nie oszczędza,

lecz cicho pomykając, kosą wszystko ścina.

Tak też mogiłę Laertesa2, na wysokim brzegu

wzniesioną, niszczą zimowe ulewy.

Lecz imię herosa wciąż trwa! Bo złotych darów

Muz żaden wiek nie nadwątli.

 

tłum. Grzegorz Franczak