10. Do Andrzeja Patrycego1

 

Nie ma nikogo, kogo bardziej pragnąłbym zobaczyć

nad ciebie, mój Patrycy, w tej udręce,

która mnie teraz pali płomieniem gorętszym

niż ten, co płonie pod sycylijską2 Etną.

Jeśli więc zależy ci na mym zdrowiu,

nie łudź mnie raz po raz nadzieją

twego powrotu, proszę! Bo jeśli nie ty,

to nikt inny nie zdoła zaradzić tej mojej udręce,

która mnie teraz pali płomieniem gorętszym

niż ten, co płonie pod sycylijską Etną.

 

przeł. Grzegorz Franczak