61. Na Aulusa

 

Wychwalasz me wiersze pod niebiosa1, i wedle twego mniemania,

zdaję się, Aulusie, stawać w szranki z dawnymi wieszczami.

Wychwalasz pod niebiosa i uczty – za co też bardzo ci jestem

wdzięczny, choćbyś, Aulusie, przyszedł bez zaproszenia.

Szczery2 z ciebie człowiek, Aulusie! Lecz szczerze i to mi wyznaj:

bardziej smakuje ci moja Muza, czy moja wieczerza?

 

tłum. Grzegorz Franczak