60. Na komara

 

Po cóż, mały komarze, zranionemu od okrutnej miłości

smutno mi nucisz do niechętnych uszu?                  

Do Foloe raczej skieruj swe żałosne szepty

i do jej niepomnego ucha tak przymilnie zaśpiewaj:

„Jan na ciebie1, Foloe, czeka – a ty śpisz jak kamień

i ciągle zadręczasz młodzieńca tym opieszałym zwlekaniem!”       

A jeśli przypadkiem wstanie zbudzona twym śpiewem

i przybiegnie prosto w moje objęcia,

wiedz, mój komarze, że czeka cię Wergiliuszowa nagroda2,

bo nigdy nie umrzesz na kartach moich ksiąg3.

 

tłum. Grzegorz Franczak