79. Do Stanisława Fogelwedera1

 

O to jedno się zatroszcz, byś przepędzić lata

zgodnie z potrzebą ducha mógł, Stanisławie2.

Bo co się tyczy cienistej śmierci3 i pośmiertnych zaszczytów,

o to zadba już tylko Pieryda4,

która wbrew Parkom5 porwie cię choćby z samego grobu6

i poniesie przez niezmierne przestwory niebios.

 

tłum. Grzegorz Franczak