89. Do Łukasza Górnickiego1

 

Gdy przyszedł mój Górnicki, lira palcem nietknięta

z radości sama z siebie wydała słodkie dźwięki,

uśmiechnęły się Charyty2, zaśpiewały uczone siostry

i nawet wróciła wiosna, a biała zima umknęła.

 

przeł. Grzegorz Franczak