99. Do Urbika

 

Żyj dla siebie1, Urbiku! Parki snują ci przędzę,

a gdy kądziel się skończy, żyć nie będziesz mógł dłużej!

Kto o poranku odwiedza progi bogatych ludzi,

kto chodzi u boku panów szukających doradcy,

kto sobie nic nie zostawia, a wszystko chowa dla dziedzica,

żyje dla innych – ty żyj dla siebie, Urbiku.

 

tłum. Grzegorz Franczak