104. Do Attalosa

 

Jeśli żyć będziesz, Attalu, tak długo jak jeleń lub wrona,

nie grzeszysz w tym, że bez końca troszczysz się o złoto.

Lecz jeśli masz naturę człowieka, któremu krótszy żywot pisany,

nie pozwól, by kąsał cię giez pożądania niezmiernych bogactw,

żebyś nie padł przypadkiem pośród tych ciężkich zachodów,

bo wtedy inni wśród twoich bogactw będą zbytkować.

 

tłum. Grzegorz Franczak