113. Na flaszę1

 

W pijackiej kłótni rozbita zostałaś, pizyjska2 flaszo,

i Bromios3 wyciekł wyrzucony z twego brzucha,

bo kamień z góry jak piorun w ciebie uderzył,

ciśnięty nie Jowiszową ręką, ale Jowiusza4.

Gdy się rozprysłaś, śmiech wielki powstał, sypnęły się żarty

i młodzież aż podskoczyła, ubawiona nowym zdarzeniem.

Nie wolno płakać nad tobą: bo los matki Bakchusa5,

los, mówię, Semele – taki sam jest jak twój.

 

tłum. Grzegorz Franczak