IOANNIS COCHANOVII

LYRICA

 

AD HENRICUM VALESIUM1 REGEM IN GALLIIS2 MORANTEM

                                        Ode I3

 

Quis casus obstat4, quis deus invidet,

Henrice, regum maxime5, quo minus

Pulcherrimum ad regnum vocatus

Sarmaticis videare campis

Equo feroci conspicuus vehi,

Plaudente matrum cum pueris choro,

Vulgoque densis confluente

Agminibus, studio videndi

Novi Monarchae? Pelle procul moram6,

Et te parentis7 sollicitae pio

Evolve complexu, anxiarum

Falle fuga lachrymas sororum.

Distincta gemmis aurea lucidis

Corona fronti dudum inhiat tuae,

            Sceptrumque mirae gestit artis

Posse tuam tetigisse dextram.

Sceptrum, feroces Litavi8 cui et potens

Paret Polonus, quotquot et incolunt

            Gentes9 profundum Balticum inter

Caeruleamque Maeotis10 undam.

Ad nomen, o rex magne, tuum ferox

Moschus11 tumentes deposuit minas,

            Scythaeque12 desuescunt rapaces

Podoliis13 equitare campis14.

Argenteum acri calcar equo15 admove, et

Perterrefactis impiger hostibus

Vulcaniis16 offer te in armis,

                        Fulmineo metuendus ense.

Servent mihi illum fata, precor, diem,

Cum te, subactis hostibus, et maris

            Ultum Tyrannos17, vadere albis

Conspicuum videam quadrigis18;

Vinctos catenis nexilibus duces,

Urbesque captas19, signaque bellica

            Spectanda proponentem, et axes

Divitibus spoliis onustos20.

Tum me nec Orpheus21, nec fidicen Linus22

Vincat canendo, saxa licet lyra

Uterque dicatur canora

Et rigidas agitasse quercus.

 

transkrypcja: Elwira Buszewicz