AD NICOLAUM FIRLEUM, IOANN< IS> PALATIN< I> CRAC< OVIENSIS> F< ILIUM>

ODE V.1

 

FIRLEU, iam rapido Sole calet Leo2

Admotisque furit noxius ignibus

Aestu flumina anhelo

Decrevere rapacia.

Agros et siluas dira premit sitis3

Aurarumque silent flabra fugacium;

Solis densa cicadis4

Arbusta undique personant.

Hice qua platanus brachia porrigit

Atque ictus calidi sideris igneos

Parvipendit, amicta

Spisso tegmine frondium 5.

Hic, uncti Syrio crinem opobalsamo,

Deponamus humi corpora, non sine

Rubro flore rosarum

Canis nec sine liliis6

Custos sepositi villica Massici7,

Fumoso propere deme picem cado,

Et rorantibus hauri

                        Divinum laticem scyphis.

Quis post magnanimi munera Liberi8

Bellorum dubios cogitet exitus,

            Angaturve minaci

                        Plebis discidio levis?

Quis tum non choreis aptior et iocis,

Dulcemve Aeolii9 pectinis ad modos

            Decantare querelam,

                        Formosae memorem Chloes10.

Sic o sic libeat prodigere hunc diem,

Et curis animum solvere tristibus!

Cras arma aspera tergique

Enses conveniet scabros11.

 

transkrypcja: Elwira Buszewicz