Elegia VII.

Solve caput galea, clypeumque hastamque, Meleti1,

Depone, et patiens ense recinge latus.

Nulla hic hostilis rabiosa licentia ferri,

Nulla repens cultis flamma minatur agris.

Nulla tuba auditur, quae dulces horrida somnos

Auferat, incautis incutiatque metum.

Hic pax alma viget: reclusisque otia portis,

Hic amor et sumpta mitis Apollo lyra2.

Scuta virum canis involvit aranea textis,

Enses rubigo saevaque tela domat.

At iuvenum plenis florent convivia vicis,

Blandaque iucundis plausibus aura sonat.

Ipse ego odorata tingam tua tempora nardo,

Et flavae imponam florida serta comae3.

Omniaque abstrusum quaeram per dolia Bacchum4:

Ille deus mentes exhilarare solet.

Caesaris inde aquilas et Caesaris arma canemus,

Fortiaque Hetruscae moenia capta Senae5.

Post debellatos et Iuppiter ipse Gigantes,

Misisse ad Troiae moenia fertur avem,

Quae formosum alto pastorem inferret Olympo,

Molliter impressis unguibus implicitum6.

Saepe illum nivea miscentem pocula dextra,

Aspexit torvo lumine nupta Iovis7.

Pallidaque accumbens inter convivia divum,

Vix summo ambrosias contigit ore dapes.

Aspiceres superos nutus conferre vicissim,

Illam autem saevas vix cohibere manus.

Sed neque fatifero semper praecingitur ense

Mars ferus, aut semper proelia torva gerit.

Nudus erat, cum diis spectantibus undique in ipso

Prensus adulterio, turpia vincla tulit8.

Ars nimirum arti praestat, cursuque valentem

Assequitur pedibus tardior invalidis.

Tum sane ille ferox visus pallescere Mavors9,

Nec vultus dubiis pertinuisse notis.

Non Otum immanem, non perniciosum Ephialtem10,

Vinculave obscuro perpetienda specu,

Sed raphanos captis solitos incurrere portis,

Figereque in medio signa inimica foro.

Et qui deprensis mugil fodit abdita moechis:

Ut qui aliena fodit, discat et ipse fodi11.

Ille quoque emenso qui fixit in orbe columnas12,

Coelumque amoto solus Atlante tulit,

Iam mactata Hydra, Nemeaeo iamque leone,

Et volucrum monstris Arcadiaque sue,

Praebuit Eurytidi se non invitus amandum,

Duxitque a victa fas sibi iura dari.

Deposuit tegmen villosi immane leonis,

Virgineo cultu sustinuitque tegi.

Clavaque abiecta, lanam fusosque poposcit,

Et torsit dura laevia fila manu.

Et speculum tenuit, cum pellem induta leonis

Mentita est fortem torva virago virum.

Ergo quod Heroas decuit superosque, Meleti,

Mortali genito ne tibi turpe puta.

Fas est post magnos animum recreare labores

Et dare concessis tempora pauca iocis.

Tempus erit, cum tu maiorum more tuorum,

Debita pro chara bella geres patria

Indomitosque Scythas13 arcebis finibus, et si

Moschus in audaces sumpserit arma manus.

Haec tibi Caesarea potior sit gloria palma,

Hic tu quam fortis, tam pius esse velis.

At nunc, dum totis volitat pax aurea terris,

Carpamus molles, pace favente, dies.

 

transkrypcja: Grzegorz Franczak