3. Do kompanów1

 

Tu, przyjaciele,

póki pozwala

przeznaczenie – pić trzeba!7

Żadna w Orkusie2

winnica nie rośnie,8

tam w żadnej beczce

nie burzy się wino3:

rzeki tam wioną

ponurą siarką,

blady cis cieniem9

okrywa brzegi.

Tu, przyjaciele!

Tu tylko i kochać!

Bo kiedy straszna

Kloto4 raz przetnie

przędzę żywota,

bez ciebie, Krokalis,

bez ciebie, Filido,

przez Styks5 popłyniemy

na czarnej łodzi –

i nie inaczej,

jak te mgły, które

powstając z morza

rozwiewa Eurus6.

 

przeł. Grzegorz Franczak