56. Do Ibika

 

Wczoraj – a może mam sądzić,                    

że był to sen? – wczoraj, Ibiku,

gdy piliśmy, tak powiedziałeś:

„Chciałbym, miły Janie,

byś u mnie jutro wieczerzał”.

Ja zgadzam się, i daję tymczasem     

wolne swej kuchni i garnkom.

Teraz, o łotrze, do mych uszu

dociera bolesna wieść

i poraża do głębi żołądek,

że w kuchni nienapalone

i na wieczerzę żadnej nadziei,

bo pan domu zapomniał o uczcie!

„Nie cierpię pamiętliwego współbiesiadnika” –

mówi stare przysłowie. Co do mnie,

jeszcze bardziej nie cierpię zapominalskiego.1

 

tłum. Grzegorz Franczak