101. Do króla Henryka Walezego1 wjeżdżającego2 do Krakowa

 

Gdy całe miasto wyległo, by ciebie, królu, pozdrowić,

gdy plebs, patrycjat, rycerstwo witali cię oklaskami3,

widowiskiem tym zachwycone ogniste Słońce ściągnęło

wodze biegnącym przez przestwór złotogrzywym rumakom,

a noc, nie chcąc już zwlekać, rozlała się po czystym nieboskłonie,

aby cię mogła tysiącem swych oczu4 sama obejrzeć.

 

tłum. Grzegorz Franczak