102. Do Piotra Kostki1

 

Póki pozwalasz mi mówić, i jako biskup audiencji mi nie udzielasz2,

pochyl się nad mymi wierszami, wymowny Piotrze,

nie żebyś sławę stąd zyskał, lecz jej raczej udzielił,

choć moja Talia, pijana miłością własną3,

chełpi się górnolotnie, i sądzi, że między bogów

może policzyć zasłużonych mężów.

Czy dzięki temu, że Praksyteles4 wyrzeźbił Jowisza,

Jowisz większą sławą pośród gwiazd jaśnieje?

Czy raczej, że się odważył oblicze Jowisza przedstawić,

to Praksyteles po całym świecie jest znany?

 

tłum. Grzegorz Franczak