IOANNIS COCHANOVII

AD MAGNIFICUM NICOLAUM FIRLEI C[ASTELLANUM] B[IECENSEM]

 

DE ELECTIONE, CORONATIONE ET FUGA GALLI1

Non est fabula2, quod canem creatum

Regem Pannoniis ferunt in oris3

Atque hunc Sidonio cubantem in ostro4,

Dum pictis parum habet vorare caudis

Pavones, acipenseres, placentas,

Sed micas etiam caducaque ossa

Mensis persequitur vorax relictis,

Caesum a chironomo aurea machaera5,

Quod gemmis licet et niteret auro,

Servaret tamen impudens caninos

Mores ingeniumque beluinum.

Huic non absimile est, amice Firlej6,

Nuper quod rigida accidit sub Arcto7

Augusto ad superum domos vocato.

Nam gallum volucrem frequens senatus

Plebe instante scientibusque turmis

Armatorum equitum boum feracis

Regem Sarmatiae renuntiavit.

Hic ergo simul induit coronam

Et cristam rutilo implicavit auro,

Deiectam feriens identidem alam

Ungui terrifico aureamque caudam

Respectans oculo inquietiore

Augustam tumidus subibat aulam.

Ut vero in medio patrum resedit

Gemmis fulgidus et nitente cocco,

Cum multa in medium forent, uti fit,

Prolata et, patriae quid expediret,

Iactaretur ab iis itemque ab illis,

Iussus dicere rex quoque et per omnes

Iniunctum omnibus angulos silere.

Hic se attollere, levigare plumas

Et caudam tenero fricare rostro

Aversus; sed ubi satis venustus

Ornatusque sibi elegansque visus,

Plumis totus inhorruit remissis

Floccosque horridus excutit revulsos.

Arrectis stupet auribus Polonus

Reclusoque stilum tenet libello

Excepturus; at hic rpente pennis

Mensam strenuus involat citatis

Infestaque latus bis et ter ala

Concussit, cecinitque valde acutum,

Auroram quod equosque dormientes8

Possit purpurei excitare Solis.

Risus plurimus inde consecutus

Et tota immodicis domus cachinnis

Late personuit.Tenere rhonchos

Praeco Marticolas9 iubet Quirites

Intentatque minas10, vibratque sceptrum11.

Nequicquam; magis ac magis cachinni

Crudescunt neque pubis atriensis

Desunt sibila, regia insolenti

Completur strepitu. Pavet fugamque

Spectare incipit alifer tyrannus.

Exclususque fore occupat fenestram,

Penna praepete mox leves in auras

Maiorem veritus fugit tumultum.

 

transkrypcja: Albert Gorzkowski